Als er iets is waar elke fitnessfanaat, atleet en buitensporter dol op is, dan is het wel synthetische kleding. Materialen zoals polyester, nylon en acryl zijn immers uitstekend in het afvoeren van vocht, drogen snel en zijn enorm duurzaam.
Maar al deze synthetische materialen zijn gemaakt van plastic. Wanneer deze vezels breken of rollen, verliezen ze hun vezels, die vaak in onze bodem en waterbronnen terechtkomen en gezondheids- en milieuproblemen veroorzaken. Hoe voorzichtig u ook bent, de grootste boosdoener voor al deze losse deeltjes bevindt zich gewoon in uw huis: uw wasmachine.
Gelukkig zijn er een paar eenvoudige manieren om te voorkomen dat microplastics de planeet bij elke schoen vervuilen.
Zoals de naam al doet vermoeden, zijn microplastics kleine stukjes plastic of plastic vezels die normaal gesproken niet met het blote oog zichtbaar zijn. Strijden tegen het vrijkomen ervan is dus minder sexy dan je verzetten tegen plastic rietjes of plastic tasjes – een poging die vaak gepaard gaat met hartverscheurende beelden van zeeschildpadden die stikken in afval. Maar marien bioloog Alexis Jackson zegt dat microplastics een grote bedreiging blijven vormen voor ons milieu. Ze kan het weten: ze heeft een doctorstitel. Op het gebied van ecologie en evolutionaire biologie is het plastic in onze oceanen uitgebreid bestudeerd in zijn functie als directeur maritiem beleid voor de Californische afdeling van The Nature Conservancy.
Maar in tegenstelling tot het kopen van metalen rietjes of het inzamelen van herbruikbare tassen, is de oplossing voor dit microscopische probleem onduidelijk. Ten eerste zijn microplastics zo klein dat rioolwaterzuiveringsinstallaties ze vaak niet kunnen filteren.
Wanneer ze wegglippen, zijn ze bijna overal. Ze worden zelfs in het Noordpoolgebied aangetroffen. Ze zijn niet alleen onaangenaam, maar elk dier dat deze kleine plastic draadjes eet, kan een verstopping in het spijsverteringskanaal ervaren, met als gevolg een verminderde energie- en eetlustontwikkeling, wat resulteert in een groeiachterstand en verminderde voortplantingscapaciteit. Bovendien is aangetoond dat microplastics schadelijke chemicaliën zoals zware metalen en pesticiden absorberen en deze gifstoffen overdragen aan plankton, vissen, zeevogels en andere dieren in het wild.
Gevaarlijke chemicaliën kunnen zich vervolgens in de voedselketen verspreiden en in uw maaltijd met zeevruchten en in uw kraanwater terechtkomen.
Helaas hebben we nog geen gegevens over de mogelijke langetermijneffecten van microplastics op de menselijke gezondheid. Maar omdat we weten dat ze slecht zijn voor dieren (en plastic geen aanbevolen onderdeel is van een gezond, evenwichtig dieet), merkt Jackson op dat we gerust kunnen stellen dat we ze niet in ons lichaam moeten stoppen.
Wanneer het tijd is om je leggings, basketbalshorts of vochtafvoerende vest te wassen, kun je een aantal maatregelen nemen om te voorkomen dat microplastics in het milieu terechtkomen.
Begin met het scheiden van de was – niet op kleur, maar op materiaal. Was grove of ruwe kleding, zoals spijkerbroeken, apart van zachtere kleding, zoals polyester T-shirts en fleecetruien. Zo verminder je de wrijving die ontstaat door de impact van grover materiaal op dunner materiaal binnen 40 minuten. Minder wrijving betekent dat je kleding minder snel slijt en dat de vezels minder snel breken.
Zorg er dan voor dat je koud water gebruikt en geen heet water. De hitte verzwakt de vezels en zorgt ervoor dat ze gemakkelijker scheuren, terwijl het koude water ervoor zorgt dat ze langer meegaan. Draai dan korte programma's in plaats van normale of lange programma's; dit verkleint de kans op vezelbreuk. Verlaag indien mogelijk de centrifugesnelheid – dit vermindert de wrijving verder. Samen verminderen deze methoden de microvezelpluis met 30%, volgens een onderzoek.
Terwijl we de wasmachine-instellingen bespreken, vermijd delicate wasprogramma's. Dit is misschien in tegenspraak met wat je denkt, maar het gebruikt meer water dan andere wasprogramma's om schuren te voorkomen – een hogere water/stofverhouding kan zelfs leiden tot meer vezelverlies.
Tot slot: laat de droger helemaal links liggen. We kunnen het niet genoeg benadrukken: warmte verkort de levensduur van materialen en vergroot de kans dat ze kapotgaan bij de volgende wasbeurt. Gelukkig droogt synthetische kleding snel, dus hang ze buiten of aan de douchestang – je bespaart zelfs geld door de droger minder vaak te gebruiken.
Nadat je kleding gewassen en gedroogd is, stop je deze niet terug in de wasmachine. Veel kledingstukken hoeven niet na elk gebruik gewassen te worden, dus leg die korte broek of dat shirt terug in de lade om ze nog een of twee keer te dragen als ze na één keer dragen niet naar natte hond ruiken. Als er maar één vuile plek is, was die dan met de hand af in plaats van ze in te pakken.
Je kunt ook verschillende producten gebruiken om microvezelverlies te verminderen. Guppyfriend heeft een waszak ontwikkeld die speciaal is ontworpen om gebroken vezels en microplastic afval op te vangen en vezelbreuk bij de bron te voorkomen door kleding te beschermen. Doe er gewoon synthetische vezels in, sluit de rits, gooi hem in de wasmachine, haal hem eruit en verwijder alle microplastic pluisjes die aan de hoeken van de zak vastzitten. Zelfs standaard waszakken helpen om wrijving te verminderen, dus dit is een optie.
Een apart pluizenfilter op de afvoerslang van de wasmachine is een andere effectieve en herbruikbare optie waarvan bewezen is dat het microplastics tot wel 80% vermindert. Maar ga niet te ver met deze wasballen, die zogenaamd microvezels in de was opvangen: de positieve resultaten zijn relatief gering.
Als het om wasmiddel gaat, bevatten veel populaire merken plastic, waaronder handige capsules die in de wasmachine uiteenvallen in microplasticdeeltjes. Maar het kostte wat moeite om erachter te komen welke wasmiddelen de boosdoeners waren. Ontdek hoe je kunt weten of je wasmiddel echt milieuvriendelijk is voordat je je voorraad aanvult of overweegt om je eigen wasmiddel te maken. Zorg vervolgens goed voor je synthetische was vanaf de dag dat je ze wast.
Alisha McDarris schrijft voor Popular Science. Als reisliefhebber en echte buitensporter laat ze graag vrienden, familie en zelfs vreemden zien hoe ze veilig kunnen blijven en meer tijd buiten kunnen doorbrengen. Als ze niet schrijft, kun je haar zien backpacken, kajakken, rotsklimmen of roadtrippen.
Plaatsingstijd: 20-12-2022