اگر چیزی وجود دارد که هر علاقه مندان به تناسب اندام، ورزشکاران و علاقه مندان به فضای باز کاملاً آن را دوست دارند، آن لباس مصنوعی است.از این گذشته، موادی مانند پلی استر، نایلون و اکریلیک در از بین بردن رطوبت عالی هستند، به سرعت خشک می شوند و واقعا بادوام هستند.
اما تمام این مواد مصنوعی از پلاستیک ساخته شده اند.هنگامی که این الیاف می شکند یا می غلتند، رشته های خود را از دست می دهند، که اغلب به منابع آب و خاک ما ختم می شود و باعث مشکلات بهداشتی و زیست محیطی می شود.همانطور که شما مراقب باشید، مقصر اصلی همه این ذرات سست در خانه شماست: ماشین لباسشویی شما.
خوشبختانه، چند راه آسان برای جلوگیری از آلودگی میکروپلاستیک ها به سیاره با هر چکمه وجود دارد.
همانطور که از نام آن پیداست، میکروپلاستیک ها قطعات کوچکی از الیاف پلاستیکی یا پلاستیکی هستند که معمولاً با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیستند.بنابراین، مبارزه برای جلوگیری از رها شدن آنها در مقایسه با نی‌ها یا کیسه‌های پلاستیکی، جذابیت کمتری دارد - تلاشی که اغلب با تصاویر دلخراشی از خفه شدن لاک‌پشت‌های دریایی در زباله‌ها همراه است.اما الکسیس جکسون، زیست‌شناس دریایی می‌گوید میکروپلاستیک‌ها همچنان یک تهدید بزرگ برای محیط زیست ما هستند.او خواهد دانست: او دارای مدرک دکترا است.در زمینه اکولوژی و زیست‌شناسی تکاملی، پلاستیک‌های اقیانوس‌های ما به‌عنوان مدیر سیاست‌های دریایی برای بخش حفاظت از طبیعت کالیفرنیا به‌طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته‌اند.
اما بر خلاف خرید نی های فلزی یا جمع آوری کیسه های قابل استفاده مجدد، راه حل این مشکل میکروسکوپی نامشخص است.اول اینکه میکروپلاستیک ها آنقدر کوچک هستند که تصفیه خانه های فاضلاب اغلب نمی توانند آنها را فیلتر کنند.
وقتی از بین می روند، تقریباً همه جا هستند.آنها حتی در قطب شمال یافت می شوند.آنها نه تنها ناخوشایند هستند، بلکه هر حیوانی که این نخ های پلاستیکی ریز را می خورد، می تواند با انسداد در دستگاه گوارش، کاهش انرژی و اشتها مواجه شود و در نتیجه رشد خود را متوقف کند و عملکرد تولیدمثلی را کاهش دهد.علاوه بر این، نشان داده شده است که میکروپلاستیک ها مواد شیمیایی مضر مانند فلزات سنگین و آفت کش ها را جذب می کنند و این سموم را به پلانکتون ها، ماهی ها، پرندگان دریایی و دیگر حیات وحش منتقل می کنند.
از آنجا، مواد شیمیایی خطرناک می توانند در زنجیره غذایی به سمت بالا حرکت کنند و در شام غذاهای دریایی شما ظاهر شوند، به غیر از آب لوله کشی.
متأسفانه، ما هنوز اطلاعاتی در مورد تأثیر بالقوه بلند مدت میکروپلاستیک ها بر سلامت انسان نداریم.اما از آنجا که می دانیم آنها برای حیوانات مضر هستند (و پلاستیک ها جزء توصیه شده از یک رژیم غذایی سالم و متعادل نیستند)، جکسون خاطرنشان می کند که می توان گفت که نباید آنها را در بدن خود قرار دهیم.
وقتی زمان شستن شلوارهای ساق، شورت بسکتبال یا جلیقه فیتیله‌ای فرا می‌رسد، اقداماتی وجود دارد که می‌توانید برای جلوگیری از ورود میکروپلاستیک‌ها به محیط انجام دهید.
با جدا کردن لباس‌ها شروع کنید – نه بر اساس رنگ، بلکه بر اساس مواد.لباس های درشت یا زبر مانند شلوار جین را جدا از لباس های نرم تر مانند تی شرت های پلی استر و ژاکت های پشمی بشویید.به این ترتیب در عرض 40 دقیقه اصطکاک ناشی از برخورد مواد درشت تر به مواد نازک تر را کاهش خواهید داد.اصطکاک کمتر به این معنی است که لباس‌های شما به سرعت فرسوده نمی‌شوند و احتمال شکستن زودرس الیاف آن کمتر است.
سپس مطمئن شوید که از آب سرد و نه گرم استفاده می کنید.گرما باعث ضعیف شدن الیاف و پارگی آنها می شود، در حالی که آب سرد به ماندگاری آنها کمک می کند.سپس به جای چرخه های منظم یا طولانی، چرخه های کوتاه را اجرا کنید، این باعث کاهش احتمال شکستگی فیبر می شود.هنگامی که این کار را انجام می دهید، در صورت امکان سرعت چرخه چرخش را کاهش دهید - این باعث کاهش بیشتر اصطکاک می شود.طبق یک مطالعه، این روش ها با هم، ریزش میکروفیبر را تا 30 درصد کاهش دادند.
در حالی که در مورد تنظیمات ماشین لباسشویی بحث می کنیم، از چرخه های ظریف اجتناب کنید.این ممکن است برخلاف آنچه شما فکر می‌کنید باشد، اما نسبت به سایر چرخه‌های شستشو از آب بیشتری برای جلوگیری از ساییدگی استفاده می‌کند – نسبت آب به پارچه بالاتر در واقع می‌تواند ریزش الیاف را افزایش دهد.
در نهایت، خشک کن را به طور کامل از بین ببرید.ما نمی توانیم به اندازه کافی روی این موضوع تاکید کنیم: گرما عمر مواد را کوتاه می کند و احتمال شکسته شدن آنها در بار بعدی را افزایش می دهد.خوشبختانه، لباس‌های مصنوعی به سرعت خشک می‌شوند، بنابراین آنها را بیرون یا روی ریل دوش آویزان کنید—حتی با استفاده کمتر از خشک‌کن در هزینه خود صرفه‌جویی خواهید کرد.
بعد از اینکه لباس هایتان شسته و خشک شد، به ماشین لباسشویی برنگردید.بسیاری از اجناس بعد از هر بار استفاده نیازی به شستن ندارند، بنابراین آن شورت یا پیراهن را دوباره در کمد قرار دهید تا اگر بعد از یک بار استفاده بوی خیس شدن سگ ندهد، دوباره یا دو بار بپوشید.اگر فقط یک نقطه کثیف وجود دارد، به جای شروع بسته بندی، آن را با دست بشویید.
همچنین می توانید از محصولات مختلفی برای کاهش ریزش میکروفیبر استفاده کنید.Guppyfriend یک کیسه لباسشویی ساخته است که به طور خاص برای جمع آوری الیاف شکسته و ضایعات میکروپلاستیک طراحی شده است و با محافظت از لباس از شکستن الیاف در منبع جلوگیری می کند.فقط مواد مصنوعی را در آن قرار دهید، زیپ آن را ببندید، آن را در ماشین لباسشویی بیندازید، آن را بیرون بکشید و پرزهای میکروپلاستیک چسبیده به گوشه های کیسه را دور بریزید.حتی کیسه های لباسشویی استاندارد به کاهش اصطکاک کمک می کند، بنابراین این یک گزینه است.
فیلتر پرز جداگانه متصل به شلنگ تخلیه ماشین لباسشویی یکی دیگر از گزینه های موثر و قابل استفاده مجدد است که ثابت شده است میکروپلاستیک ها را تا 80 درصد کاهش می دهد.اما با این توپ‌های لباسشویی که ظاهراً میکروفیبرها را در شستشو به دام می‌اندازند، زیاد غافل نشوید: نتایج مثبت نسبتاً جزئی هستند.
وقتی صحبت از مواد شوینده می شود، بسیاری از مارک های معروف حاوی پلاستیک هستند، از جمله کپسول های مناسبی که در ماشین لباسشویی به ذرات میکروپلاستیک تجزیه می شوند.اما برای فهمیدن اینکه کدام مواد شوینده مقصر بوده اند، کمی کند و کاو لازم بود.بیاموزید که چگونه قبل از اینکه مواد شوینده خود را مجدداً ذخیره کنید یا بخواهید خودتان بسازید، بدانید که آیا مواد شوینده شما واقعاً سازگار با محیط زیست است یا خیر.سپس از همان روزی که آنها را می‌شویید مراقب مواد مصنوعی خود باشید.
آلیشا مکداریس یکی از نویسندگان مشارکت کننده در Popular Science است.او که یک علاقه‌مند به سفر و علاقه‌مند واقعی به فضای باز است، دوست دارد به دوستان، خانواده و حتی غریبه‌ها نشان دهد که چگونه ایمن بمانند و زمان بیشتری را در فضای باز بگذرانند.وقتی او نمی‌نویسد، می‌توانید کوله‌پشتی، کایاک سواری، صخره‌نوردی یا سواری بر جاده را ببینید.
زمان ارسال: دسامبر-20-2022